Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

Zapomniał też, że społeczeństwo jest całością w której, gdy jedna cząstka nie pełni swoich obowiązków, giną inne.
Gdy wrócił do mieszkania, służący, który mu drzwi otworzył, patrzył na niego ze zdziwieniem.
— Czy nie było kogo? — spytał Wilski.
Był list.
Władysław chciał zapalić świece, ale rozsypał zapałki. Palce zesztywniały mu i służący musiał go wyręczyć.
List pisany przez nieznajomą osobę był tej treści:
Wielmożny Panie
i Dobrodzieju!
"Aczkolwiek obcy, ośmielam się wziąć pióro do ręki i parę tych wyrazów, w interesie jego zacnej i świątobliwej małżonki nakreślić.
Do tej pory wyraźne życzenie tej szlachetnej i wzorowej pod każdym względem białogłowy, postanowienia moję hamowało.
"
"Nie mówiąc wiele, bo to w podobnych wypadkach jest najgorsze i często prowadzi do wyrzeczenia tego, czego człowiek by nie chciał, uwiadamiam Wielmożnego Pana Dobrodzieja z
wszelką ostrożnością, że taż Jego najszanowniejsza małżonka, ma się wcale nie dobrze.
Powiedziałbym: bardzo nie dobrze, ale nie chcę przedwcześnie trapić go wiadomościami, które i tak zbyt prędko, niestety!... "
Wilski już nie kończył.
Spojrzał tylko na drugą stronę zapisanego arkusza i przekonał się, że list pochodzi od miejscowego proboszcza.
Z gorączkowym pośpiechem narzucił na siebie futro, wziął pieniądze i w tej chwili wyjechał na pocztę, gdzie zażądał czterech koni. W godzinę potem był już daleko za miastem.
Na drugi dzień około piątej wieczorem, pocztylion z ostatniej stacyi, który wiózł Władysława, odwrócił się do niego i wskazując biczyskiem na wzgórek okryty żółkniejącemi
już drzewami, rzekł:
— Oto tu, jaśnie panie, folwark Boża Wola...
— Boża Wola? — powtórzył Wilski.
— Piękny majątek, jaśnie panie!...
Ziemia pszenna, las niewycięty, nowy dwór, na stawie młyn... Zwyczajnie jak u rzetelnej szlachty.
— Boża Wola!... — wyszeptał Władysław.