Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

Rzucił na ziemię kamizelkę, otrząsnął śnieg z kołnierza i z wielką usilnością począł otwierać parasol.
— A fajn mebel!... mówił.
— Na taki śnieg, to tylko taki parasol... Ja wiem, że wielmożny pan może mieć całkiem jedwabny parasol, nawet ze dwa. Ale to dobre tylko na lato!...
— Co chcesz za kamizelkę?
— spytałem.
—_ Jake kamyzelkie?... _— odparł zdziwiony, myśląc zapewne o .swojej własnej. Ale wnet opamiętał się i szybko podniósł leżącą na ziemi.
— Za _te kamyzelkie?... _Pan dobrodziej pyta się o te kamyzelkie?...
A potem, jakby zbudziło się w nim podejrzenie, spytał:
— Co wielmożnego pana po _take kamyzelkie?...
_
— Ile chcesz za nią. Żydowi błysnęły żółte białka, a koniec wyciągniętego nosa poczerwieniał jeszcze bardziej.
— Da wielmożny pan... rubelka!
— odparł, roztaczając mi przed oczyma towar w taki sposób, a żeby okazać wszystkie jego zalety.
— Dam ci pół rubla.
— Pół rubla?... _taky ub - jur?... _To nie może być!
mówił handlarz.
— Ani grosza więcej.
— Niech wielmożny pan żartuje zdrów!...— rzekł, klepiąc mnie po ramieniu.
Pan sam wi, co taka ale właściwie nie była to gorączka, tylko — taki stan nerwowy.
Wogóle czuł się coraz zdrowszym.
Miał nieprzepartą chęć do jakichś dalekich wycieczek, lecz — trochę sił urn brakło.
Przyszedł nawet czas, że w dzień nie chciał jeżyć w łóżku, tylko siedział na krześle ubrany, gotowy do wyjścia, byle go opuściło to chwilowe osłabienie.
Niepokoił go tylko jeden szczegół.
Pewnego dnia kładąc kamizelkę, uczuł, że jest jakoś bardzo luźna.
— Czybym aż tak schudł?.. — szepnął.
— No, naturalnie, że musiałeś trochę zmizernieć; odparła żona. Ale przecież nie można przesadzać...
Mąż bacznie spojrzał na nią. Nie oderwała nawet oczu od roboty.
Nie, ten spokój nie mogł być udany!...