Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

Tymczasem obok świętujących przedmiotów, którym składano hołdy i obok ludzi, którzy szukali tego na wystawie, czego nie mogli znaleść nawet we własnych sercach, wystąpiła
trzecia potęga — kurzu. Kurz, zbiorowisko niewidzialnych i niepochwytnych jednostek, równie ciekawy i natrętny jak ludzie, lecz od nich nieskończenie potężniejszy.
Kurz, który nietylko chodził po ulicach i ścieżkach, ale wzbijał się nad pawilony, odpoczywał na chorągwiach i drzewach.
Nie płacąc za bilet wejścia, widział on więcej niż ci, którzy kupowali loże, więcej niż ci, co sądzili, a nawet urządzali wystawę.
Zaglądał do niewykończonych pawilonów, przeskakiwał sznury, których nie wolno przekraczać, wciskał się do szaf ze srebrem, do kranów machin, do papierów obradującego komitetu i
obejmował w posiadanie nawet to, na czem leżały napisy: "nie tykać!" On wszystkiego dotykał, nie wyłączając kwiatów, włosów, u nawet trzewików damskich.
Strudzony odpoczywał na cukrach i piernikach, zgrzany kąpał się w piwie, albo chłodził w lodach a potem wciskał się między ręce i rękawiczkę, rozgrzewał na szyjach i dla
odmiany ssał 'najpiękniejsze usta. Gdzie on nie był, czego on nie widział, ten najpotężniejszy z maluczkich i pogardzanych!
W takich warunkach pamięć o zdrowiu nakazywała iść na piwo.
Poszedłem i na szczęście, w najciemniejszym kącie, przy stoliku tak małym, że go nic, spostrzegli inni, znalazłem jedno wolne krzesło.
Na drugiem już siedział jakiś człowiek, którego pąsowa twarz i załzawione oczy wskazywały, że bawi tu oddawna, nie przynosząc zakładowi uszczerbku.
Był to mężczyzna w średnim wieku. Miał wyszarzany surdut z bardzo osobliwym garniturem guzików, włosy desperata i fizognomię marzyciela, który się niekiedy upija.
Rozpięty, nie pierwszej czystości kołnierzyk, przewiązany był krawatem któremu nici wypowiadały służbę; na klapie surduta widać było blade plamy zeszłotygodniowego sosu, i
świeże strugi piwa, które pił z telegraficzną szybkością, upominając się o coraz nowy kufel.