Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

Nic, ale to zupełnie nic?...
— Władysław położył ołówek, wziął żonę za ręce i topiąc w niej wzrok poważny, rzekł:
— Powiedz mi, Heluniu, czy od tych kilkunastu minut przybyło mi sił, zdrowia,
rozumu, uczciwości?... Prawda, że nie!.. A przecież to są największe skarby.
— Zawsze jednak pół miliona...
— Jesteśmy tylko kasyerami, w rzeczywistości bowiem pieniądze te nie do nas należą.
Powiedz sama, czy potrafimy je przejeść, przepić lub wydać na zabawy, a zresztą czyby to było uczciwie?...
Helenka uwiesiła mu się na szyi i okryła pocałunkami.
— O, mój mężu! — zawołała. — Nie rozumiem cię, ale widzę, żeś zupełnie inny niż wszyscy ludzie.
Nie długo potem, jakby nic nigdy nie zaszło, zmieniła kanarkowi wodę, dosypała siemienia i wzięła się do szycia koszul mężowskich.
— To płótno — myślała — jest tak grube jak było pierwej. Dobrze mówi Władzio. że majątek nic nie
zmienia
Była już zupełnie spokojną.
Wilski tymczasem wciąż rysował.
Gdy zapadł zmrok począł chodzić w milczeniu po swej pracowni, potem zapalił światło i zbliżył się znowu do rajzbretu.
Teraz dostrzegł, że zrobił w planie ważną omyłkę.
Rozdarł go więc i na skrawku papieru zaczął pisać jakieś proporcye i cyfry pojedyńcze, z których ostatnią była: 25. 000.
— Dwadzieścia pięć tysięcy!
— szepnął — to znaczy przeszło sześćdziesiąt rubli dziennie bez pracy i kłopotów!...
W czem by to umieścić? — mówił dalej.
— Papiery ciągle zmieniają wartość, a przy tem pożar... złodzieje!... Banki?... Któryż bank daje bezwzględną pewność!... Domy?... A wojna i bombardowanie?...
"Prawdziwe szczęście — przypomniał mu Epiktet, trwa wiecznie i nie może być zniszczone. Wszystko co nie posiada tych dwu własności nie jest prawdziwem szczęściem.
"
Wilski słyszał echo tych wyrazów w swej duszy, lecz nie rozumiał ich.