Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

O ósmej pil śniadanie, potem uczył swego szpaka gadać lub gwizdać, koło południa jadł drugie śniadanie, po śniadaniu trochę drzemał, o czwartej spożywał obiad, a po
obiedzie, albo znowu uczył szpaka i rozmawiał z ekonomem, albo jechał do sąsiadów na partyjkę.
Regularny tryb życia łamał się parę razy na rok, mianowicie w czasie karnawału i w czasie wyścigów; wtedy bowiem pan Furdasiński zabierał karetę, cztery konie, furmana, lokaja i
chłopca i jechał na cały miesiąc do Warszawy.
Niekiedy po upływie miesiąca dwór sam wracał na wieś. Był to znak, że pan Furdasiński udaje się za granicę.
Marszałek Mazajło-Skrobejko, najbliższy sąsiad, który miał trzy dorosłe córki, przez przyjaźń dla ś. p.
sędziego często upominał dziedzica, radząc mu, aby się jaknajrychlej żenił.
— Myślę o tem — odparł pan Furdasiński. — Właśnie kupiłem meble.
Marszałek spojrzał z pod oka na fotele obite amarantowym aksamitem i na fortepian Beehsteina, okryty warstwą kurzu i rzekł:
— No tak, meble!...
Ale niepotrzebnie karmisz tyle służby w domu.
— A cóż, mam ich wygnać? Przecież na nas, na obywatelstwie ciąży obowiązek dostarczania ludziem pracy, ażeby nie kradli.
— Te wędrówki do Paryża także na nic — mówił marszałek.
— Co też marszałek baje! Cóżbym ja był 7. a polak, żebym choć raz na kilka lat nie zajrzał do Paryża?...
Paryż to jak Warszawa i Kraków.
— Wiedeńska wystawa także zjadła sporo grosza...
— Obywatel u nas nie może być tylko rolnikiem — odpowiadał pan Furdasiński.
— Musimy badać przemysł.
— No, ale Monaco...
— Wszystko na świecie trzeba poznać!
— przerwał mu młody dziedzic i zbliżywszy się do okna, w którem wisiała klatka ze szpakiem, zagwizdał walca Straussa.
Pojętny ptak pochwycił natychmiast melodye, lecz urwawszy ją w połowie, odśpiewał kilka taktów "Rachelo kiedy Pan"... a zakończył "Gdyby rannym słonkiem".
Ponieważ młody dziedzic nie zmieniał trybu życia, więc majątek topniał z godną podziwu szybkością.