Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

Trudno się uczyć, mając w gotowiźnie dziesięć palców.
— To pierwszy. ! — mruknął Wilski i pojechał do biura adresowego dowiedzieć się o rękawiczniku.
Dano mu trzy adresy.
Jeden z nich zaprowadził go na ulicę Ogrodową, gdzie znalazł jakiegoś nieznanego człowieka.
— Mam jeszcze dwa!
— Zamknął oczy i ciągnął na los szczęścia.
Tym razem pojechał na Pragę i dowiedział się, że adresant jest brukarzem.
Z trzecią kartką dostał się aż pod wolskie rogatki.
Wszedł do parterowego drewnianego domku i znalazł w nim izbę ciasną, ciemną i wilgotną, lecz próżną.
— Gdzie jest rękawicznik, który tu mieszkał?
— spytał stróża, dając mu rubla do ręki.
— Kto go tam wie, jaśnie panie! Tydzień temu jak go zlicytowali i podział się gdzieś z synkiem.
— Miał przecie żonę i troje dzieci?
— Żonę? Mieszkał tu od Ś-go Jana, alem żony nie widział, a dwoje najstarszych dzieci zmarły jeszcze w sierpniu.
— Drugi...
trzeci i czwarty... — szepnął Wilski. Chciałem do Helenki pojechać z faktami, ale mi ich widać zabraknie!... O, Boże!
Nad wieczorem znalazł w biurze telegraficznem odpowiedź.
Z Petersburga odpisano: "Grodzki jeszcze nie wrócił. " Z Londynu zaś: "Grodzki wyjechał.
"
— Pewnie wraca morzem — pomyślał Władysław i wysłał znowu telegram do Petersburga, błagając przyjaciela, aby natychmiast przyjechał.
Tymczasem Grodzki wracał lądem i już opuścił Berlin. Depesze nie znalazły go.
Wilski od rana nie był u siebie i nic nie jadł; trucizna niepokoju starczyła mu za najlepsze potrawy.
Do domu też wrócić nie miał odwagi; — wszedł więc do Saskiego ogrodu, upadł i pogrążył się w bolesnych dumaniach.
— Cztery ofiary!... — mówił.
— Ja jestem winien, to prawda!... ale za co oni cierpieli i cierpią?
Zapomniał, że ludźmi, prócz praw moralnych, rządzą jeszcze prawa fizyczne.