Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

Kilka osób odesłano do Francyi, kilku dano posady na miejscu, a mnie, gdym wyzdrowiał, pewien bogaty włoch, spekulant z Tunisu, zaproponował w swym domu posadę nauczyciela.
Przyjąłem bez wahania; z równą obojętnością jechałbym do Australii, nawet do Laponii.
W Tunisie przebyłem lat sześć, wśród ciężkiej pracy.
Wychowałem memu gospodarzowi dwu synów i córkę, a prócz tego udzielałem lekcyj w kilku innych domach europejskich. Dzieci były pojętne, ale zaniedbane i leniwe.
Całe dni pasując się z ich kaprysami i nieuwagą, czułem, że przestaję być pedagogiem entuzyastą, a robię się rzemieślnikiem.
Swoją drogą w ciągu pięciu lat odłożyłem przeszło dziesięć tysięcy franków i oddałem je memu gospodarzowi, który posiadał niesłychane szczęście w obrotach pieniężnych.
Sumka moja w jego rękach szybko rosła; obliczałem, że na wyjazd będę miał z piętnaście tysięcy.
Znowu gorąco zatęskniłem do Francyi i już za kilka miesięcy postanowiłem wracać, gdy _w _tem... Mój gospodarz zbankrutował!...
W parę dni wyrzucono nas z pałacu, zabrano sprzęty, powozy i konie, a mój gospodarz musiał na rybackim statku uciekać do Genui.
Kiedym go w nocy odprowadzał do brzegu, padł mi w objęcia, szlochał' i zaklinał się na świętych i sakramenty, że mi wszystko zwróci co do centima.
— Przyjedź pan tylko do Genui. Mam tam familię i wierzycieli, i zaspokoję cię. Ciebie jednego mam na sumieniu, muszę cię spłacić!
W godzinę później statek odbił od brzegu.
Jego żagle błyszczały jak srebro. Odwróciłem głowę. i zobaczyłem — księżyc w pełni...
Tknęło mnie niedobre przeczucie. No i co pan powiesz?... — zawołał stary guwerner.
W parę tygodni byłem w Genui, alem już nigdy nie zobaczył ani mego chlebodawcy, ani pieniędzy!
— Księżyc temu nie winien — wtrąciłem — choć była pełnia.
— I ja tak myślę — odparł.