Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

Zmienisz pan to u wekslarza obok. Ale... A po ile pan weźmiesz za guldena? — rzekł nagle.
— I lekko wysunąwszy z ręki panu Furdasińskiemu sturublówki, z szybkością magika schował je do swej koperty.
— Czy ja wiem, ile mi dadzą — odparł pan Furdasiński.
— Wyborny inkasent! — zaśmiał się właściciel kantom.
— Tym sposobem straciłbyś pan pół kopiejki na rublu, czyli rubla, na dwusta — i — po kilku podobnych operacyach stopniałaby kaueya. Bo ja za pańskie omyłki płacić nie mysie.
No — dodał — ale na pierwszy raz mniejsza o to. Sam, jak będę wracał, wymienię panu u wekslarza guldeny.
Teraz niech pan szybko pisze swoje _curiculum vitae, _a gdyby przyszedł jaki interesant, proszę powiedzieć, że wrócę z banku dopiero za pół godziny.
Zamknął kasę, ogromną kopertę wziął pod pachę i wybiegł.
Pan Furdasiński zaczął pisać:
"Urodziłem się w Furdasówce...
"
Przekreślił i zaczął na nowo:
"Przyszedłem na świat w majątku dziedzicznym Furdasówka... "
I Więcej nie umiał dodać ani wyrazu.
Wziął wiec pióro w zęby i zamyślony oparł głowę na rękach.
W tej chwili gwałtownie otworzyły się drzwi.
— Ha! mam cię oszuście'....
Pan Furdasinski zerwał sie na równe nogi i stanął oko w oko z jakimś zaperzonym człowiekiem, który trzymał potężny kij w garści, widocznie gotując się do zadania nim ciosu.
Obaj panowie patrzyli na siebie przez kilka sekund zdziwieni.
— Przepraszam! — bąknął gwałtowny przybysz — ale... Gdzie jest ten oszust?...
— Jaki oszust?!..
— Ten...
ten dyrektor kantoru,.. Dyrektor!... Hultaj, który kradnie uczciwym ludziom kaucye i fałszuje weksle...
— On kradnie kaucye? — spytał przerażony pan Furdasinski.
— Czy może i pana naciągnął? — spytał naodwrót, popędliwy nieznajomy.
— W tej chwili wziął odemnie dwieście rubli...
— Cha! cha!... zaśmiał się przybysz.
— To on tu już nie wróci. Ale ja znajdę go w knajpie...