Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

resztę przytomności utracił.
Nagle, tuż przy nogach pani Welt. upadła mu rękawiczka.
Gdy się schylił, aby ją podnieść, uczuł, że rękaw jego paletota obtarł się zlekka o jej bucik.
Teraz zdało mu się, że w ciele zamiast muskułów ma rozgrzane stalowe sprężyny, że mu piersi pękną, lub że go własny oddech spali.
Podniósł oczy na Amelię i pomyślał, że gdyby między nią i nim ustawiono mur bagnetów, rozbiłby go jak kępę trzciny.
— Spodziewam się, że mnie pan zapoznasz ze swoją żoną?
... Będę panu bardzo wdzięczna!.. — rzekła bankierowa głosem, który jak ostrze noża przeszył mu serce.
W milczeniu i gorączce czekał do rana. Gdy pociąg stanął na granicy.
Wilski posłał telegram do żony.
VI.
PIEKIELNA DRABINA.
W Krakowie Władysław rozszedł się z bankierową prawie na chłodno, a następnie zajęty interesami kilka dni jej nie widział, W ciągu tego czasu zapoznał się bliżej ze stanem
swego majątku, odebrał od Helenki parę listów pełnych tęsknoty i wezwań do przyjazdu i przypomniał też sobie dawnych znajomych, ludzi po większej części ubogich, dla których
postanowił coś zrobić.
W końcu pierwszego tygodnia odebrał list z Warszawy i bilet z Krakowa. Poznał pismo na obu i wziął się do pierwszego.
List _z _Warszawy pisał ubogi student, który u Wilskich bywał na obiadach co czwartek.
Młody człowiek w prostych lecz serdecznych wyrazach powinszował Władysławowi spadku i wyraził żal z tego powodu, że nie mógł go przed wyjazdem osobiście pożegnać.
— Biedaczysko! — rzekł Władysław. — Spróbuję też posłać mu pieniądze. Wiem, że się nie obrazi, gdy z nim szczerze choć listownie pogadam.
Następnie otworzył bilet, który zawierał te słowa:
"Nigdy nie spodziewałam się, abyś pan mógł skazać swoją współ-rodaczkę na śmierć z nudów. Czekam dziś z herbatą.
_A bientót._ —_ A. Welt. "_
Wilski ruszył ramionami.