Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

Jeszcze chwila a wagi ofirowe potrącą Przedwiecznego...
Bogacz struchlał i uczul straszny ból.
Zdawało mu się, że najmocniej poraniony niewolnik, przysypany w swojej kałuży mrowiskiem robactwa — jest szczęśliwszy od niego.
A tymczasem młyn turkotał, dzwoniły łańcuchy, wyli ludzie i wagi ofirowe spadały wciąż niżej.
Na wschodzie ukazał się biały rąbek.
Słońce nie mogło wejść nad ziemię, z obawy, aby nie zobaczyć jak Pana potrącą wagi bogacza.
Drzewa stuliły liście, ptactwo upadło na ziemię, a dzikie zwierzęta kryły oblicza swoje w piasku pustyni.
Cały świat czekał na jakieś wielkie nieszczęście.
Wtedy Ofir szepnął zsiniałemi ustami:
— Całoroczny dochód mój oddaję niewolnikom!...
Na niebie waga drgnęła i talerz skarbów doczesnych poszedł nieco w górę, choć daleko ma było do skarbów wiecznych.Świat odetchnął i pokazał się skrawek słońca.
Ofir zwołał ekonomów i kazał wszystkie roboty na dzień dzisiejszy wstrzymać, a potem sprowadzić niewolników przed siebie.
Waga podniosła się znowu w górę.
Gdy przyszli zdziwieni i zatrwożeni niewolnicy, Ofir rzekł do nich:
— Będziecie wykąpani dziś w wodzie czystej, a rany wasze zostaną wytarte oliwą...
Wagi szły w górę.
Zamiast świńskiej żołędzi jeść będziecie mąkę. Łańcuchy zdejmą z was i bić przestaną. Dostaniecie płótna dla siebie i żon waszych i po dwa sykle pieniędzy.
Wagi szły w górę.
Niewolnicy z początku milczeli z bojaźni: czy ich pan nie zwarjował?
Ale gdy poczęto rozdawać im: mąkę, oliwę, płótno i po dwa sykle pieniędzy, rozległ się okrzyk trzech tysięcy poranionych ludzi:
— Niech cię _Bóg _błogosławi!...
Niech ci da szczęście!...
— Wagi wciąż szły do równej miary i już widać było talerz "skarbów wiecznych" — choć jeszcze bardzo wysoko.
Niewolnicy rozbiegli się do blizkiego miasteczka i poczęli kupować zabawki dla dzieci.