Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

— Zdechł, proszę jaśnie pana.
— Kup-że teraz dwa: samca i samiczkę i klatkę z gniazdem.
Służący wyszedł.
— Jerzy!
— zawołał znowu Wilski, a gdy służący wrócił, dodał:
— Czy nie wiesz, co się dzieje z Mateuszową, która u nas dawniej służyła?
— Służy teraz na Piwnej ulicy; była tu nawet parę razy.
— Sprowadzisz ją do mnie i powiesz, żeby podziękowała za miejsce, bo wróci do nas.
Po chwili dodał:
— Jeszcze słowo! Gdzie mój warsztat i narzędzia ?
— Na strychu, jaśnie panie.
— Trzeba je oczyścić i ustawić w moim pokoju.
Służący wyszedł, trzymając się za głowę.
— Chryste elejson! — mówił prostaczek — a to coś do niego przystąpiło?... Jeszcze i nas gotów porozpędzać.
I za chwilę podzielił się wiadomościami z kucharką i pokojówką.
Wilski tymczasem szybko ubierał się, mówiąc.
— Ucieszy się, gdy jej wszystko opowiem. O, Heluniu!...
O, błogosławione miliony!...
Począł coś wesołego gwizdać, lecz nie tyle z radości, ile raczej dla przytłumienia niepokoju, który gdzieś na dnie duszy nurtował.
Gdy wyjechał do miasta, wstąpił do biura telegrafu i napisał do Grodzkiego depeszę.
"Serdecznie cię przepraszam za mimowolny zawód. Byłem chory.
Przyjeżdżaj natychmiast, najlepiej odrazu z dymisyą. "
Telegram ten wysłał do Londynu i Petersburga.
— Dzielny to umysł! — mówił Władysław.
Przy jego pomocy odgrzebię najpraktyczniejszy z moich planów i zacznę żyć...
... Dla ciebie, Heluniu! a przez ciebie dla innych...
Potem pojechał do uniwersytetu zasięgnąć wiadomości o ubogim studencie. Po wielu poszukiwaniach spotkał jego kolegę.
— Co się dzieje z W... ? — spytał.
— Dokładnie panu nie potrafię powiedzieć — odparł student. — Wiem tylko, że się wypisał z uniwersytetu i wyjechał na guwernerkę, gdzieś aż na Podole.
— Dlaczego się wypisał? — zawołał przerażony Władysław.
— Co pan chce!