Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

— zawołała jedna z dam, usłyszawszy hałas.
— Nie — odparł głucho anglik. — Nasz towarzysz próbuję wejść na górę...
A do mnie szepnął:
— Ani słowa o tem, bo inaczej reszta pójdzie za nim. W takiej chwili szał jest zaraźliwą choroba. Przykre położenie...
Wypił potężny łyk koniaku, poczęstował mnie, a potem... ładnym tenorem zaintonował aryę z jakiejś operetki!
Zachmurzone francuski rozjaśniły twarze i zaczęły śpiewać razem z anglikiem.
Nawet mój rodak zapomniał o obiedzie i zawtórował im fałszywym basem, nieustannie myląc się w melodyi.
Tylko ja milczałem zdumiony i przerażony.
Ten śpiew nad przepaścią, po tak strasznym wypadku, dał mi poznać nadludzką odwagę anglika, ale i grozę położenia.
— Śpiewaj pan! — zawołała do mnie jedna z dam.
Jest to najlepszy sposób na nudy i zimno.
— Może także zwróci na nas uwagę górali — dodała druga.
I zaczęli we troje nową aryę, jeszcze weselszą.
Tym razem mój ziomek darł się bez ceremonii, po polsku w te słowa:
"Żeby cię dyabli porwali, angliku, razem z twoją górą!
Gdybym nie bał się szwajcarów, zjadłbym cię zamiast cielęciny na obiad!
Anglik bardzo uprzejmie zwracał do niego twarz pobladłą i wywijał takt ręką.
W tera...
usłyszeliśmy jakiś głos z dołu. Anglik zerwał się na równe nogi i pobiegł w tę stronę gzemsu, z której rzucił się niemiec.
— Hop! hop! — wołano z dołu.
— Hop! hop!
— odpowiedzieliśmy chórem. Obie damy pocałowały się z radości.
— Nie zabiłem się! — wołał głos. — Schodźcie państwo tędy na dół!... Pyszna droga!...
Ze zdumieniem poznaliśmy głos naszego niemca.
— Z tego gzymsu panowie możecie zeskoczyć, jest zaledwo kilka łokci wysoko...
Ale damy trzeba znieść na ramionach — krzyczał niemiec.
— Chwała Bogu — zawołał mój ziomek — przynajmniej zjem dziś kolacyę!...
I skoczył prosto w mgłę.