Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

_Z _tej swojej słabości nie robił przed nikim tajemnicy, nawet tłumaczył się:
— Muzyka — mówił wzburzony — stanowi najsubtelniejsze ciało ducha, w katarynce zaś duch ten
przeradza się w funkcyę machiny i narzędzie rozboju. Bo kataryniarze są po prostu rabusie!
Zresztą — dodawał — katarynka rozdrażnia mnie, a ja mam tylko jedno życie, którego mi nie wypada trwonić na słuchanie obrzydliwej muzyki.
Ktoś złośliwy, wiedząc o wstręcie mecenasa do grających machin, wymyślił niesmaczny żart — i — wysłał _ma _pod okna dwu kataryniarzy.
Pan Tomasz zachorował z gniewu, a następnie odkrywszy sprawcę, wyzwał go na pojedynek.
Aż sąd honorowy trzeba było zwoływać dla zapobieżenia rozlewowi krwi, o rzecz tak małą na pozór.
Dom, w którym mecenas mieszkał, przechodził kilka razy z rąk do rąk.
Rozumie się, że każdy nowy właściel uważał za obowiązek podwyższać wszystkim komorne, a najpierwej panu Tomaszowi.
Mecenas z rezygnacyą płacił podwyżkę, ale pod tym warunkiem, wyraźnie zapisanym w umowie, że: katarynki grywać w domu nie będą.
Niezależnie od kontraktowanych zestrzeżeń, pan Tomasz wzywał do siebie każdego nowego stróża i przeprowadzał z nim taką mniej więcej rozmowę:
— Słuchajno, kochanku...
A jak ci na imię?...
— Kazimierz., proszę pana.
— Słuchajże, Kazimierzu! Ile razy wrócę do domu późno, a ty otworzysz mi bramę, dostaniesz dwadzieścia groszy. Rozumiesz?...
— Rozumiem, wielmożny panie.
— A oprócz tego będziesz brał odemnie dziesięć złotych na miesiąc, ale wiesz za co ?...
— Nie moge wiedzieć, jaśnie panie — odpowiedział wzruszony stróż.
— Za to, ażebyś na podwórze nigdy nie puszczał katarynek. Rozumiesz?...
— Rozumiem, jaśnie wielmożny panie.
Lokal mecenasa składał się z dwu części. Cztery większe pokoje miały okna na ulicy, dwa mniejsze — od podwórza.
Paradna polowa mieszkania przeznaczana była dla gości.