Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

..
— Nie bój się, nie zapisze.
— No, pocałuj żonę.
Władysław polecenie najsumienniej wykonał, lecz roboty nie porzucił.
W godzinę przyszedł drugi telegram tej treści: "Hrabia P. daje za willę nad Renern pięćdziesiąt tysięcy reńskich. Nieboszczyk zapłacił trzydzieści tysięcy. Czekam tydzień.
— Adwokat X.
— Poszaleli widocznie! — mruknął Władysław, rzucaiąc depeszę na ziemię.
— Ależ, kochany Władziu, w tem coś jest — mówiła wzruszona Helenka.
Widocznie stryj musiał ci tę willę zapisać...
— Dzieciństwo! całe życie usuwał się odemnie...
— W każdym jednak razie trzeba coś robić.
— Ja też robię rysunki dla Grodzkiego. W tej chwili przyszedł trzeci telegram:
"Kraków, dnia... Władysław Wilski, inżynier-mechanik _w _Warszawie.
Zmarły Edward Wilski zapisał panu sto tysięcy reńskich gotówką, pięćkroć _w _nieruchomościach. Testament u mnie. Pogrzeb wczoraj. Czekam na polecenia. — Adwokat Y.
"
— Czy to być może, Władziu?... — krzyknęła Helenka, klaszcząc w ręce.
W pokoju stał woźny z telegrafu.
— Winszuję jaśnie wielmożnemu panu dobrej nowiny! — rzekł.
Władysław dał mu złotówkę. Woźny wyszedł, skrobiąc się w głowę i mrucząc.
— Władziu! — zawołała znowu Helenka — ty musisz iść...
— Dokąd?
— Czy ja wiem dokąd?... chyba do telegrafu.
— Po co?
— Czy ja wiem po co?... O, Boże! jakież to szczęście!...
Wyszła do swego pokoiku i klękła przed obrazem.
W tej chwili jednak zerwała się, wybiegła do kuchni i uściskała zdziwioną i uradowaną Mateuszowę. Potem znowu uklękła i zmówiła pacierz.
Wróciwszy do pracowni zastała męża rysującego.
— Ależ daj pokój Władziu! — zawołała. — Czy może być, aby to ciebie nie obeszło?... Doprawdy, że ja się ciebie boję!,..
Ile to na nasze pieniądze wyniesie?
— Prawie pół miliona rubli — odpowiedział spokojnie Wilski.
— I ty się nie cieszysz nic?..