Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

Moim sąsiadom, o ile się zdaje, nie brakło żywności, a przynajmniej roboty. Ale zdrowie nie zawsze dopisywało.
Jakoś w lipcu pan zaziębił się, zresztą nie bardzo.
Dziwnym jednak zbiegiem okoliczności, dostał jednocześnie tak silnego krwotoku, że aż stracił przytomność.
Było to już w nocy.
Żona utuliwszy go na łóżku sprowadziła do pokoju stróżowę, a sarna pobiegła po doktora. Dowiadywała się o pięciu, ale znalazła ledwie jednego i to wypadkiem, na ulicy.
Doktór spojrzawszy na nią, przy blasku migotliwej latarni, uznał za stosowne ją przedewszystkiem uspokoić.
A ponieważ chwilami zataczała się, zapewne ze zmęczenia, a dorożki na ulicy nie było, więc, podał jej ręka i idąc, tłumaczył, że krwotok jeszcze niczego nie dowodzi.
— Krwotok może być z krtani, z żołądka, z nosa, z płuc rzadko kiedy. Zresztą, jeżeli człowiek zawsze był zdrów, nigdy nie kaszlał...
— O. tylko czasami!
— szepnęła pani, zatrzymując się dla nabrania tchu.
— Czasami? to jeszcze nic. Może mieć lekki katar oskrzeli.
— Tak — to katar — powtórzyła pani, już głośno.
— Zapalenia płuc nie miał nigdy?...
— Czy znowu zejdą się kiedy oboie, ażeby powiedzieć sobie cały sekret o kamizelce?.. myślałem, patrząc na niebo.
Nieba prawie już nie było nad ziemia. Padał tylko śnieg, taki gęsty i zimny, że nawet, w grobach marzły ludzkie popioły.
Któż jednak powie, że za temi chmurami, niema słońca'?.
..
CIENIE.
CIENIE.
Kiedy na niebie dogasają blaski słońca, z ziemi wynurza się zmierzch. Zmierzch, — wielka armia nocy, o tysiącach niewidzialnych kolumn i miliardach żołnierzy.
Potężna armia, która od niepamiętnych czasów pasuje się ze światłem, pierzcha każdego poranku, zwycięża każdego wieczora, panuje od zachodu do wschodu słońca, a w dzień,
rozbita, chowa się po kryjówkach i czeka.