Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

I żeby to przynajmniej była katarynka włoska, z przyjemnemi tonami fletowemi, dobrze zbudowana, grająca ładne kawałki. Gdzie tam!
jakby na większą szykanę, katarynka była popsuta, grała fałszywie ordynaryjne walce i polki, a tak głośno, że szyby drżały.
Na domiar złego, trąba od czasu do czasu odzywająca się w niej, ryczała jak wściekłe zwierzę.
Wrażenie było potężnej mecenas osłupiał.
Nie wiedział, co myślić i co począć? Chwilami gotów był przypuścić, że, przy odczytywaniu pośmiertnych rozporządzeń chorego na umyśle obywatela X.
, jemu samemu pomięszało się w głowie i że uległ halucynacyom.
Ale nie, to nie były halucynacye. To była rzeczywista katarynka, z popsutemi piszczałkami i bardzo głośną trąbą!
W sercu mecenasa, tego wyrozumiałego, tego łagodnego człowieka zbudziły się dzikie instynkty.
Uczuł żal do natury, że go nie stworzyła królem dahomejskim, który ma prawo zabijać swoich poddanych i pomyślał: z jaką, rozkoszą położyłby w tej chwili kataryniarza trupem!
A ponieważ u ludzi tego temperamentu co pan Tomasz, bardzo łatwo w gniewnem uniesieniu przechodzi sio od zuchwałych projektów do najstraszniejszych czynów, więc mecenas skoczył jak
tygrys do okna i postanowił — zwymyślać kataryniarza najgorszemi wyrazami.
Już wychylił się i otworzył usta. aby krzyknąć: "ty... próżniaku jakiś!...
" gdy wtem usłyszał dziecięcy głos.
Spojrzał naprzeciwko.
Mała niewidoma dziewczynka, tańczyła po pokoju, klaszcząc w ręce.
Blada jej twarz zarumieniła się, usta śmiały się, a pomimo to _z _zastygłych oczu płynęły łzy jak grad.
Ona, biedactwo, w tym domu spokojnym, dawno już nie doświadczyła tylu wrażeń! Jak pięknem zjawiskiem wydawały się jej fałszywe tony katarynki!
Jak wspaniałym był ryk trąby, która mecenasa mało nie przyprawiła o apopleksyę!