Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

Zdawało mi się, że zamiast kłębów pary widzę olbrzymią mapę Francyi, jaśniejącą blaskami.
Od tej nocy guwerner tak mnie unikał, że opuściłem wieś, nie mogąc spotkać go ani razu.
Później zapomniałem o nim.
Lecz w kilka miesięcy, na nowy rok, otrzymałem z Paryża upominek w formie biletu z zabawnym rysunkiem.
Był tam mały, nagi chłopiec grający na gitarze, pod balkonem równie małej i nie lepiéj ubranéj dziewczynki.
, Na odwrotnej stronie, u dołu, przeczytałem nazwisko: François X...
Domyśliłem się, że stary guwerner nareszcie wrócił do Francyi. Serenada była ostatniem nieszczęściem, jakie sprowadził na niego księżyc w pełni.
MILKNĄCE GŁOSY.
MILKNĄCE GŁOSY.
Wróciwszy cało z piątej kampanii w życiu, pułkownik w końcu roku 1871 wziął dymisyę i osiadł w Lyonie.
Liczył sobie dopiero 65 lat i wyglądał tak czerstwo, że przyjaciele namawiali go, aby się ożenił. Ale pułkownik nie chciał się żenić.
Mówił, że wprawdzie ma jeszcze mocne nogi, lecz że go już znudziła adwokacka Francja, więc myśli wrócić do swoich. Z babą, zaś miałby w drodze dużo kłopotu.
Chciał jechać natychmiast; zaczął nawet szukać kupca na swój domek z ogródkiem. Tymczasem przybyło do Lyonu trzech rodaków i kolegów pułkownika z najpierwszej kampanii.
Starzy odnaleźli się łatwo, jeszcze łatwiej odnowili znajomość i odtąd chodzili sobie we czterech.
Chcąc pijać razem czarną kawę w polskiej kawiarence, musieli razem jadać obiad w jednej restauracyi.
Potem każdy mógł iść, gdzie go oczy poniosą, byle wieczorem stanął na czas do wista.
Ponieważ jednak trafiały się spóźnienia, więc dla porządku, pilnowali się wzajemnie i — cały dzień chodzili razem, czasami po dwóch, czasem gęsiego, a zwykle rzędem.
Głównem zajęciem ich była rozmowa o dawnych kampaniach i o polityce bieżącej. W ciągu roku starzy odkryli wszystkie błędy Kossuta, Mac-Mahona, Bazaina i dawniejszych wodzów.