Prus Bolesław - Szkice i obrazki. T. 1

Szkice i obrazki

— Powiedziałam Mateuszowej, że nie chcę! — odparła Helunia.
Służąca oddaliła się, mrucząc.
— Mam rubla! szepnął Władysław.
Potem przypomniał sobie, że dziś jest środa i że jutro przyjdzie do nich na obiad pewien ubogi student, brat zmarłego kolegi.
"Nie pragnij, aby w świecie działo się tak jak ty chcesz, ale chciej, aby się działo tak jak się dzieje, a będziesz zawsze zadowolony.
"
Władysław ruszył ramionami, złożył książkę i upadł na szesląg.
Podobna filozofia dobrą była dla ludzi, którzy wypiwszy czarną kawę idą spać po smacznym obiedzie, albo dla tych, w którym cierpienie wypleniło już wszelkie uczucia.
Leżąc na szeslągu przymknął oczy, jak człowiek, który chce przypatrzyć się wnętrzu swojego ducha i i ze zdumieniem rozmyślał, z jak małych przyczyn niekiedy wielkie powstają
boleści!
— Jutro — mówił — nie będzie już w domu ani grosza. Gdybym był sam, śmiałbym sio z tego, ale mam żonę... Ach! jej rezygnacya zabija mnie!...
Od czterdziestu dni prosiłem, żebrałem o pracę i nie dano mi jej, dziś techników więcej niż szewców.
Wyjechać niema gdzie i niema po co. Umrzeć?... O, Boże!
a któż przy nić) zostanie?... Jeżeli rzeczy zaczną sprzedawać...
A jeżeli pojutrze już obiadu nie będzie?...
— Władziu!... Władziu!. patrz!...
— krzyknęła nagle Helenka, wbiegając do pokoju.
— Co to jest?...
— W twojej kamizelce znalazłam pięć rubli... Wzięłam ją do naprawy i w górnej kieszeni... Patrz!...
Władysław usiadł na szeslągu, a żona upadła mu na szyję.
— Widzisz, jaki Pan Bóg łaskaw?...
Mieliśmy tylko rubla w domu, tyś się martwił, widziałam to, i otóż mamy pieniądze. To na parę dni nam wystarczy, a potem będziesz miał robotę!
— Skąd?... — spytał mąż.
— Czy ja wiem skąd?! — odparła, pieszcząc go. Ale przecież mieć musisz, bo to już ostatnie pieniądze !
— Dziecko!
— Ciekawam bardzo skąd one się tam wzięły?